18La storia de cume Gesù l'é vegnüd al mund l'é andai insì: Maria, sò màder, l'èra in parola de spuŝà Giuseppe.
Prima che i 'ndévun a stà inséma, la s'èra truada incinta per virtü del Spìritü Sant.
19Giuseppe, che 'l gh'éva da spuŝàla, l'èra un om giüst; e sicume el vureva no fàla ŝvergugnà davanti a la gent, el penseva de lasàla sensa dìghel a nisün.
20Nel ménter che 'l penseva a sura a che le robe chì, ecu che gh'é vegnüd in sògn un àngiul del Signur, che 'l g'ha dit insì: «Giuseppe, fiöl de Davide, te g'hé minga da 'véghe el timur de ciapà cun tì Maria, la tò spuŝa, perchè quel che gh'é in lé l'é opera del Spìritü Sant.
21«Lé la metarà al mund un fiöl, che te ‘l ciamaré Gesù: lü, difati, el salvarà el sò pòpul dai sò pecadi».
22E tüt quest l'èra capitad, perchè gh'éva d'averàs quel che l'èra stai dit dal Signur per mèŝu del prufeta: 23Ecu, la vergine la restarà incinta e la metarà al mund un fiöl e la ciamaran Emmanuele, che vör dì “El Signur cun nüm”.
24Quan’ che ‘l s'èra ŝveliad, Giuseppe l'ha fai cume el gh'éva urdinad l'àngiul del Signur: el s'é purtad inséma cun lü la sò spuŝa.25E sensa che lü l'avés tucada, l'ha mis al mund un fiöl, e l'ha ciamad Gesù.